Ωδή, πριν από το δάκρυ.
Κλάψε Έλληνα, του Φωτός υιέ και κόρη,
εδώ σκοτώνουν την ουσία, το αληθές,
βάρβαροι γινόμαστε όλοι,
πίσω στα ένστικτα κάθε ζωντανής ύπαρξης.
Στο Δώρο του Θεού, που είναι η Λογική,
γυρίζουμε την πλάτη, Θεέ μου τι πλάνη;
Ποτίσανε το μυαλό μας με τόση λάσπη
και δυστυχώς οι μυαλωμένοι - πουλημένοι,
δεν αντιδράσανε, μέσα στην χλιδή ξεχάσανε,
κάθε Αξία, τα Ήθη και την Λογοτεχνία.
Όλοι μαζί βουλιάξαμε.
Έλα υιέ και κόρη του Φωτός, και αναζήτησε.
Σας δίνω σπόρο της Καρδιάς, Ελληνικό
και με ένα δάκρυ, ένα και μοναδικό,
ποτίζω μια Ευχή και σας ζητώ,
Ελληνικά κι Αληθινά να ξαναζήστε.
Ιωάννης μ. 2018 Μάιος
